آیت الله سید محمد تقی مدرسی نوشته اند :
« تربیت امام حسین با تربیت دیگر مردمان تفاوت بسیار داشت . شخص پیامبر (ص) نسبت به تربیت امام حسین اهتمام جدٌی نشان می داد » ، « این کودک هوشمند تحت نظر پیامبر و در زیر سایه پدر و مادر پاکش رشد می کرد و بزرگ می شد »
هزار نکته باریکتر زمو اینجاست که :
- مدعیان حسینی بودن تا چه حد سیره پیامبر (ص) ، امام علی (ع) و حضرت فاطمه (ع) را می خوانند و می آموزند تا به قدرِ هوش و توان خود اگر چه هرگز حسین نمی شوند لااقل حسینی شوند ؟
- در مقابلِ فرزندان خود تا چه حد حسین پروراند ؟ پدر و مادر هم باید پاک باشند تا فرزندشان پاک و حتی المقدور حسینی شود ( یا لااقل ناپاکی ها ، حتی هرزه دری و لودگی خود را جلوی فرزند یا فرزندانشان بروز ندهند ) . اخلاق پدر مهم است ؛ چنانکه پیامبر گرامی اسلام در باره خصائل و اخلاق امام حسین (ع) خطاب به مردم می فرموده اند :
«ای مردم این حسین پسر علی است »
فقط به هوش وافرزندانمان اعتماد نکنیم . استعداد ذاتی کودکان هرچه هم که باشد به تنهائی بارور نمی شود . تربیت ، اصل است ...
حسینی باشیم : حسین (ع) را بیاموزیم
و
حسینی باشیم : آموزش دهیم و حسینی بپروریم ... که اگر نسل های آتی مسلمان را درست بپروریم کار به جنگ و نزاع و امثال صحرای کربلا نمی کشد ....